
من عرض میکنم جوانهای عزیز! انقلاب اسلامی که بهوسیلهی امام بزرگوار تحقّق پیدا کرد و با دست تدبیر او ارادهی الهی محقّق شد، صرفاً یک جابهجایی سیاسی نبود که یک گروهی از رأس قدرت کنار بروند، یک گروه دیگر بیایند سر جای آنها؛ این نبود، بلکه انقلاب یک تحوّل عمیق بود؛ هم تحوّلی بود در سیاست کشور -در عرصهی سیاست تحوّل عمیقی بود- هم تحوّلی بود در متن جامعهی ایرانی. در عرصهی سیاست این تحوّل به این معنا بود که یک دیکتاتوریِ بستهی ارثیِ وابستهی به دشمنان و دنبالهرو بیگانگان را که در کشور حاکم بود -یک چنین حکومتی را- تبدیل کرد به یک حکومت مردمپایه که متّکی به مردم است و مستقل است و سربلند است و دارای هویّت است؛ در عرصهی سیاست، این تحوّل عظیم اتّفاق افتاد. در عرصهی متن جامعه هم، جامعهی ما یک جامعهی بیهویّت شده بود؛ ایرانِ با این سابقهی فرهنگی، با این عظمت، با اینهمه دانشمند، با این فلسفه، با این معارف عظیم بشری در این کشور، تبدیل شده بود به یک جامعهی دنبالهرو غرب و بدون هویّت. هدف انقلاب تغییر این وضعیّت بود که جامعه را تبدیل کند به یک جامعهی باهویّت، دارای استقلال، دارای اصالت، دارای خلّاقیّت، دارای حرف نو؛ این انقلاب اسلامی، یک چنین تحوّلی بود که امام بزرگوار به کمک مردم، این انقلاب را به پیروزی رساند.
بسمه تعالی
ما دوست داریم در همه شعارها از "زنده باد" استفاده و انشاءالله "مرگ" از شعارهای ما حذف شود.
در دورانی که دوست و دشمن داریم و با دوستان دوستی و با دشمنان دشمنی کردن حکم عقل است فردی به شما کمک می کند آن فرد سزاوار دوستی و کسی سبب و باعث اذیت شماست این فرد نیز سزاوار دشمنی است. همانگونه که در فروع دین هم تولی(زنده باد) است هم تبری(مرگ بر) . این مخالف حکم عقل می باشد که دست دوستی و زبان زنده باد به سوی دشمن خود دراز کنیم در حالی که یقین به دشمنی وی در گذشته و حال و آینده داریم. عمل این چنینی بر خلاف عقل سلیم است ؛ این طور نباشد که به بخشی از دین اسلام و احکامش ایمان داشته و به بعض دیگر ایمان نداشته باشیم ؛ هرگاه دین به نفع مان بود اخذ کنیم و هرگاه به ضرر شخصی مان ، آن را طرد و رد کنیم هم جاذبه نیاز است هم دافعه
درود بر ایران و ایرانی و انقلاب و انقلابی
هم مرگ بر آمریکا و انگلیس و اسراییل و قلم به دست مزدور و منافق
نکند که برخی از مسوولان با لباس دین و انقلاب سخنانی بر زبان بیاورند که سخن دشمنان اسلام و انقلاب و دشمن شاد کن است.
اما زمانیکه هیچ دشمنی نداشته باشیم آری سخن متینی می باشد ما درآرزوی آن روز! روزگار بعد ظهور و پیروزی نهایی حق بر باطل
چون دشمنی در آن روز نخواهد بود لزومی بر «مرگ بر...»مگر اینکه ضرورتی ایجاب کند
به امید روز وصال